Laten we even stilstaan bij deze oude legende die behalve zijn poëtische waarde aan ons ook de buitengewone eigenschappen van Centella Asiatica onthult.
Lang geleden leefden in een klein dorpje in Laos, aan de oever van de Mekong rivier, een jongen en een meisje die veel van elkaar hielden.
Zij was de schone Yun-Li, 16 jaar oud en de enige dochter van de burgemeester van het dorp die ook de rijke eigenaar was van bijna alle rijstvelden in de omgeving.
De jongen was de knappe, maar arme houthakker die zijn leven in het bos doorbracht.
De vader van Yun-Li zag met schrik de dag tegemoet dat zijn dochter hem zou zeggen dat ze wilde trouwen met die jongen.
Dol van woede nam hij zijn assagaai en ging de jongen in het bos zoeken. Toen hij hem gevonden had storte hij zich op de jongen en maakte een diepe snee in zijn buik.
“Red jezelf maar, houthakker” riep hij uit “ en kijk uit dat je mijn pad niet nogmaals kruist, want als je dat zou doen dan zal ik dat afmaken waaraan ik zojuist begonnen ben en vergeet niet dat je nooit met mijn dochter zult trouwen”
Maar daarna voegde hij daar uitdagend aan toe, “ik zal je echter één uitdaging toestaan, wanneer morgen de wond die ik in je buik heb gemaakt, is genezen, dan betekent dan dat je sterker bent dan ik en dat je het recht zult hebben om de hand van mijn dochter Yun-Li te vragen.”
De jonge houthakker vluchtte, uitgelachen door de dorpelingen.
Hij zocht toevlucht in zijn bamboe hutje en leed meer pijn onder het verlies van zijn geliefde dan van de diepe wonde in zijn buik.
Maar hij kende de geheimen van het woud beter dan wie dan ook.
Hij had vaker gezien hoe gewonde tijgers hun wonde langs de bladeren van een bepaalde klimplant wreven.
Hij had ook gezien dat één nacht vaak voldoende was om de wonden in de huid van en tijger te genezen. Daarom noemde hij deze plant het ‘Tijgerkruid’
Hij besloot om deze remedie ook op zichzelf te gaan proberen omdat de uitdaging van de vader van zijn geliefde nog steeds als een belletje in zijn oren klonk: “Als je morgen genezen bent, dan is het mogelijk om met Yun-Li te trouwen”
Hij was de gehele nacht bezig om zijn wond te behandelen met de bladeren van het ‘Tijgerkruid’.
Met de eerste zonnestralen van de ochtend was nog slechts een rose gekleurd litteken in plaats van een wond.
De houthakker keerde terug naar het dorp en in het midden van het dorpsplein toonde hij aan alle dorpsbewoners dat van zijn wond nog slechts een litteken over was gebleven.
De vader van Yun-Li moest nu zijn belofte houden en hij gaf zijn dochter aan de jongen die bewezen had machtiger te zijn dan hij.
De geliefden werden zeer gelukkig en de houthakker werd rijk door het verkopen van zijn ‘Tijgerkruid’, waaraan hij zijn geluk te danken had, aan iedereen die gewond was.